പ്രഭാതത്തിന് ഇത്രയും ചന്ദമുണ്ടായിരുന്നോ..

എത്രയോ നാളവൾ സിന്ദൂരവും തൊട്ട് 

നിന്നെയും കാത്തീവഴി നിന്നിരുന്നൂ.....

എന്നിട്ടും എന്തേ നീ, രാത്രി തൻ മിഴിയിലെ 

കരിമഷി നിഴലിൽ മറഞ്ഞ് നിന്നൂ...

ആ കവിളിണകളിൽ കുങ്കുമം

പടർന്നതീ കണ്ണീരിനുപ്പു കലർന്നതാകാം

ആ വഴി ചുറ്റുന്ന തെന്നലിനൊക്കെയും

അവളുടെ നീറുന്ന നോവറിയാം.